رتبه بندی معلمان در دنیا چگونه است؟ - سهندبلاگ

به گزارش خبرآنلاین، یکی از روش هایی که این کشور ها برای جذب بهترین معلم ها انجام می دهند، پرداخت حقوق و مزایای خوب است. در واقع در بررسی کشور هایی که استاندارد های آموزشی بالایی دارند، مشخص شده بین حقوق و اثر معلم ها روی بالا بردن کیفیت آموزشی ارتباطی مثبت و در عین حال بسیار قوی وجود دارد.

همچنین در این کشور ها معلم ها از ارزش و احترام بالایی برخوردار هستند. بر اساس شاخص اعتبار جهانی معلم، کشور های چین، مالزی، تایوان، روسیه، اندونزی، کره جنوبی، ترکیه، هند، زلاندنو و سنگاپور اعتبار و ارزش بالایی برای معلم های خود قایل هستند.

حقوق معلم ها سراسر جهان

وقتی به شرایط معلم های سراسر جهان فکر می کنیم اولین چیزی که به فکر مان می آید، حقوق آنهاست. امروزه شرایط کار و پرداختی های معلم های سراسر جهان با یکدیگر بسیار فرق دارد. بنابر آخرین بررسی های سازمان همکاری و توسعه اقتصادی (OECD) معلم های دوره ابتدایی با 15 سال سابقه کار در لوگزامبورگ بیشترین حقوق را دریافت می کنند که به طور میانه سالانه 101 هزار و 360 دلار درآمد است.

در ایالات متحده آمریکا، حقوق معلم ها بعد از آلمان، کانادا، هلند، استرالیا و ایرلند چیزی حدود 62 هزار دلار در سال است.

در این بررسی مشخص شده که معلم های دوره میانهه با 15 سال سابقه، باز هم در کشور لوگزامبورگ بیش از کشور های دیگر عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی درآمد دارند و آن تقریبا 109هزار دلار است.

شرایط معلم های ایالات متحده آمریکا از استانی به استان دیگر فرق دارد و نیویورک از نظر حقوق، پاداش و محیط کار معلم ها بهتر از استان های دیگر است.

در مقابل بدترین استان های آمریکا برای معلم ها از نظر حقوق پایین، نیوهمشایر و منطقه کلمبیا (واشنگتن دی. سی) است.

در کشور های کره جنوبی، اسپانیا، کانادا، پرتغال و ترکیه، معلم ها از درآمد خوبی برخوردار هستند. اما بدترین کشور ها از نظر حقوق، مجارستان، شیلی، جمهوری اسلواکی و جمهوری چک است.

رتبه بندی معلم ها و پاداش

در بیشتر کشور ها حقوق معلم ها بر اساس تجربه و سابقه کاری شان، افزایش می یابد. مثلا، در انگلستان، معلم ها در سه گروه بی تجربه، نسبتا باتجربه و کارکشته طبقه بندی می شوند و بر اساس سوابق حرفه ای شان و تجربه کاری شان درآمد دارند. درضمن حقوق معلم ها در موسسه های مختلف بنابر کاری که انجام می دهند ممکن است کمی متفاوت باشد. در ضمنً معلم هایی که در لندن زندگی می کنند، به دلیل اینکه هزینه های زندگی در این شهر سرسام آورست، بیش از منطقه ها دیگر حقوق دریافت می کنند. به طور کلی معلم های کارکشته در این کشور، بنابر رشته و مقطعی که درس می دهند، سالانه از 26هزار تا 42هزار پوند سالانه دریافت می کنند و حقوق معلم هایی که نسبتا باتجربه هستند، از 25هزار تا 32هزار پوند فرق دارد. معلم هایی هم که تجربه کاری ندارند و تازه مشغول به کار شده اند، درآمدی از 18هزار تا 29هزار پوند در سال دارند. البته این معلم ها بنابر سابقه کاری شان بابت تامین مواد غذایی از 18هزار تا 41هزار پوند دریافت می کنند.

برخی از کشور های دیگر علاوه بر حقوق اصلی معلم ها برای آن ها براساس کاری که برای محصلان خود انجام می دهند و عملکردشان، پاداش درنظر گرفته می شود. در واقع این کشور ها عملکرد معلم ها را بر اساس نمرات حاصل از آزمون های استاندارد محصلان و ارزیابی روش کار معلم بررسی کرده و به آن امتیاز می دهند و هر معلم بر اساس امتیازی که می گیرد، علاوه بر حقوق اصلی خود، مبلغ بیشتری دریافت می کند. البته این سیستم پاداش و پرداخت حقوق معلم بر اساس عملکرد و شایستگی شان موافق و مخالف هایی دارد.

موافق های این سیستم پاداش دهی معتقدند، این روش معلم ها را تشویق به بهبود کار و عملکردشان می کند و اینکه آن ها با توجه به این سیستم امیدوار می شوند که می توانند درآمدشان را افزایش دهند و برای دریافت پاداش بیشتر دانش آموزان را تشویق به رقابت و بهبود شرایط تحصیلی شان کرده تا پیروز تر از دیگران باشند. در این میان به لطف چنین سیستمی معلم هایی که برای شرایط درسی محصلان خود تلاش نمی کنند، خودبه خود از گردونه خارج می شوند.

اما مخالفان این سیستم می گویند، ممکن است برخی از معلم ها برای رسیدن به امتیاز بالاتر، به محصلان طوری درس بدهند که آن ها فقط بتوانند از عهده آزمون های استانداردشده برآیند و بدین ترتیب خلاقیت از محصل گرفته می شود و کیفیت آموزشی به شدت افت می کند. همچنین این سیستم نمی تواند عواملی مانند عدم توجه والدین به دانش آموزان، فقر و ناتوانی های یادگیری آن ها را در نظر بگیرد و بدین ترتیب در حق معلم ها اجحاف می شود.

ساعات کاری معلم ها

بر اساس داده های گزارش سازمان همکاری و توسعه اقتصادی، معلم های کشور های عضو این سازمان، در موسسه های دولتی سالانه 865 ساعت کار می کنند که البته این ساعات کاری در کشور ها تفاوت های زیادی دارد.

به طور کلی معلم ها هر روز بین 3 تا 6 ساعت در کلاس درس هستند. البته ساعات کاری سالانه کشور ها ممکن است با یکدیگر بسیار متفاوت باشند، مثلا، معلم های ایتالیایی سالانه 941 ساعت در کلاس درس هستند که 80 ساعت بیشتر از کشور های دیگر عضو این سازمان است. این در حالی است که معلم های هلندی 200 ساعت کمتر در کلاس درس حاضر می شوند.

برخی از کشور ها هم که تعداد ساعات تدریس بسیار بالایی دارند که از آن ها می توان به کاستاریکا با 1134 ساعت در سال و 1008 ساعت در استرالیا اشاره کرد. معلم ها در برخی از کشور های پیشرفته آسیایی مانند ژاپن و کره جنوبی، به ترتیب 834 و 749 ساعت در کلاس درس هستند.

با وجود اینکه معلم ها نقش بسیار موثری در ترتیب جامعه و پیروزیت شهروندان آن دارند، اما به طور کلی از فارغ التحصیل های دیگر دانشگاه ها درآمد بسیار کمتری نصیب شان می شود. البته کشور هایی که برای معلم ها و ارزش کارشان احترام و اعتبار قایل هستند، از نظر حقوق و مزایا به معلم های خود توجه کافی نشان می دهند، اما در کشور های دیگر این اتفاق نمی افتد و همین موضوع باعث اعتراض آن ها به شرایط شان شده است. به طور مثال، در آمریکا، معلم های برخی از استان ها مانند واشنگتن دی. سی به شرایط خود اعتراض دارند و می گویند، نمی توانید محصل های با رتبه و مهارت بالا داشته باشید، اگر معلم ها را آخر از همه در نظر بگیرید. البته این تبعیض بین معلم های مرد و زن هم هست و معمولا زن ها بسیار کمتر از مرد ها حقوق می گیرند. کشوری که نتواند جایگاه مناسبی برای معلم های خود در نظر بگیرد، نمی تواند برای جامعه خود آینده خوب و متعالی رقم زند.